 |
Wybierz rozdział z listy |
|
Wybierz rozdział z listy |
Spis treści > Dwugłoski > Alternacje morfologiczne dwugłosek >
| 4.3. Alternacje morfologiczne dwugłosek |
Alternacje (oboczności) morfonologiczne w zakresie dźwięków niespółgłoskowych to takie pary wyrazów, w których wymowa akcentowanej samo/dwugłoski zmienia się zależnie od ich struktury morfologicznej, głównie zastosowanego przyrostka. Przyrostki rdzennie angielskie nie wywołują alternacji: -er, -ing, -ed, podczas gdy część przyrostków pochodzących z łaciny je wywołuje. Alternacje takie są bardzo charakterystyczną cechą fonetyki języka angielskiego.
Obserwuje się następujące główne ich typy:
| TYP | PRZYKŁAD | |
| aI / I | line | 'linear |
| aU / U | pro'found | pro'fundity |
| eI / Q | sane | 'sanity |
| WU / | pro'voke | pro'vocative |
| iW / e | sin'cere | sin'cerity |
| eW / Q | com'pare | com'parative |
| i: / e | ob'scene | ob'scenity |
| ju: / U | pro'duce | pro'ductive |
W podobnych kontekstach jednak formy fonetyczne wyrazów mogą też być stabilne:
| 'vacant | 'vacancy | (/eI/) |
| 'decent | 'decency | (/i:/) |
| e'rode | e'rosive | (/WU/) |
| com'bust | com'bustion | (/U/) |
| de'cide | de'cisive | (/aI/) |
Patrz: